Επιστήμονες χρησιμοποίησαν ένα «τεχνητό πάγκρεας» μια συσκευή δηλαδή με αντλία και οθόνη για να βελτιώσουν τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα διαβητικών ασθενών, στην πρώτη έρευνα που έδειξε ότι η τεχνολογία αυτή παρουσιάζει καλύτερα αποτελέσματα από τη θεραπεία με συμβατική αντλία.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Cambridge στη Βρετανία δοκίμασαν τη συσκευή σε 17 παιδιά που έπασχαν από διαβήτη τύπου 1 κατά τη διάρκεια κάποιων διανυκτερεύσεων των παιδιών σε νοσοκομεία και ανακάλυψαν ότι το «τεχνητό πάγκρεας» κρατούσε τα επίπεδα σακχάρου του αίματός τους εντός των φυσιολογικών ορίων στο 60% των εφαρμογών.
Το νέο αυτό σύστημα, που περιλαμβάνει μια οθόνη στο μέγεθος σπιρτόκουτου που εφαρμόζεται στον ασθενή και μία αντιστοίχου μεγέθους αντλία (που επίσης φορά ο ασθενής) που συνδέεται με έναν σωλήνα που μεταφέρει ινσουλίνη στο σώμα του. Η συσκευή όπως παρατήρησαν οι ερευνητές μείωσε κατά το ήμισυ το διάστημα κάτα το οποίο τα επίπεδα ζαχάρου στο αίμα των ασθενών έπεφταν σε πολύ χαμηλά έως επικίνδυνα χαμηλά σημεία.
Οι κατασκευαστές Ιατρικών συσκευών προσπαθούν εδώ και χρόνια να κατασκευάσουν ένα «τεχνητό πάγκρεας» που θα μπορεί να μεταφέρει ινσουλίνη μέσα στο σώμα ασθενών με διαβήτη τύπου 1 ένα αυτοάνοσο νόσημα κατά το οποίο το σώμα καταργεί την ικανότητα του να παράγει ινσουλίνη.
«Οι συσκευές αυτές θα μπορούσαν να μεταμορφώσουν την διαχείριση του διαβήτη τύπου 1, όμως είναι πολύ πιθανόν αυτή η διαδικασία να εξελίσσεται σταδιακά», δηλώνει ο Roman Horvoka επικεφαλής της έρευνας σε τηλεφωνική συνέντευξή του στο Reuters. «Είναι όπως τότε που πρωτοεμφανίστηκαν τα κινητά», εξηγεί ο ίδιος, «η τεχνολογία δεν ήταν πολύ καλή και η λειτουργίες τους ήταν περιορισμένες, και χρειάστηκαν πολλές γενιές (τεχνολογίας) για να φτάσουμε στις συσκευές που έχουμε σήμερα. Το ίδιο πιστεύω ότι θα γίνει και με τη δική μας συσκευή».
Η έρευνα του Πανεπιστημίου του Cambridge που δημοσιεύτηκε στη Lancet, χρησιμοποίησε τεχνολογία της Smiths Medical, μονάδας του Smiths Group, Abbott Diabetes Care, με τη σειρά της μονάδος της Abbott Laboratories και της Medtronic.
Τελικός στόχος των κατασκευαστών είναι να δημιουργήσουν μια συσκευή που να μπορεί να φοριέται από τους ασθενείς μέρα νύχτα, να ελέγχει το ποσοστό ζαχάρου στο αίμα τους πριν κατά τη διάρκεια και μετά από τα γεύματα και να απελευθερώνει την ινσουλίνη που χρειάζεται το σώμα όποτε τη χρειάζεται.
Στην έρευνα η συμβατική αντλία που απελευθερώνει ινσουλίνη σε προκαθορισμένα διαστήματα κατάφερε να κρατήσει τα επίπεδα ζαχάρου στο αίμα των ασθενών εντός των φυσιολογικών ορίων το 40% των εφαρμογών, ενώ το «τεχνητό πάγκρεας» είχε επιτυχία στο 60% των εφαρμογών.
Ο Horvoka χαρακτήρισε τα αποτελέσματα ενθαρρυντικά καθώς οι εφαρμογές των δύο συστημάτων γίνονταν σε νύχτες κατά τις οποίες τα παιδιά είτε είχαν ένα μεγάλο, επιβαρυντικό δείπνο είτε είχαν ασκηθεί, δραστηριότητα που επίσης επηρεάζει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
