Ένα από τα συχνότερα προβλήματα υγείας στην τρίτη ηλικία είναι η οστεοαρθρίτιδα. Πρόκειται για εκφυλιστική νόσο των αρθρώσεων, που αφορά κυρίως στις αρθρώσεις που δέχονται φορτία (ισχίο, γόνατο και σπονδυλική στήλη) και χαρακτηρίζεται από πόνο και ελάττωση της κινητικότητας της άρθρωσης, με αποτέλεσμα σε προχωρημένα στάδια να επέρχεται η καθήλωση του ασθενούς στο κρεβάτι. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα περισσότερα από ένα εκατομμύριο άτομα. Οι συνέπειες της νόσου, κοινωνικές και οικονομικές, είναι τεράστιες για τον οικογενειακό και εθνικό προϋπολογισμό. Η αποχή από την εργασία ( η συχνότερη αιτία) και οι αναπηρίες, στις οποίες καταλήγει συχνά η νόσος, τα φάρμακα, τα οποία χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο του πόνου, που δημιουργεί η νόσος, από την ασπιρίνη (45 τόνοι ετησίως) και τα λοιπά αναλγητικά, έως τα νεότερα ειδικά φάρμακα και οι πολύπλοκες πανάκριβες επεμβάσεις, που γίνονται για την αντιμετώπιση της νόσου, είναι ενδεικτικά των επιπτώσεών της. Στην Ελλάδα γίνονται κάθε χρόνο τουλάχιστον 20.000 αντικαταστάσεις αρθρώσεων (αρθροπλαστικές), που το κόστος της κάθε μιας εκτιμάται περί τις 10.000 ευρώ.
Τα παραπάνω στοιχεία αναφέρονται σε εισηγήσεις, που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια του 65ου Πανελληνίου Ορθοπαιδικού Συνεδρίου, το οποίο πραγματοποιείται στο συνεδριακό κέντρο «Ιωάννης Βελλίδης» της Θεσσαλονίκης με την προεδρία του καθηγητού ορθοπαιδικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Αναστασίου Χριστοδούλου,
Ιδιαίτερα για την οστεοαρθρίτιδα του ισχίου, υπολογίζεται ότι κάθε οικογένεια έχει τουλάχιστον ένα μέλος της που πάσχει από την ασθένεια. Όταν εντοπίζεται σε νέα άτομα και η συντηρητική αγωγή έχει αποτύχει, η απόφαση για χειρουργική επέμβαση είναι πάντα δύσκολη.
Τα πλεονεκτήματα των νέων τεχνικών επεμβάσεων είναι ο λιγότερος μετεγχειρητικός πόνος, το καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα, η ελάχιστη βλάβη λόγω της μη αποκόλλησης μυϊκών μαζών, η γρήγορη αποκατάσταση και ο μικρότερος χρόνος παραμονής των ασθενών στο νοσοκομείο.
Μια νέα τεχνική ολικής αρθροπλαστικής επιφανείας του ισχίου φαίνεται ότι υπόσχεται πολλά στην αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας στα νέα αυτά άτομα. Η προσπέλαση γίνεται στην πρόσθια επιφάνεια του ισχίου με μια μικρή τομή δέρματος 7 περίπου εκατοστών χωρίς αποκολλήσεις μυών. Εκτός από τη γρήγορη και θεαματική αποκατάσταση των ασθενών η μέθοδος έχει ελάχιστη απώλεια αίματος και μικρότερο κόστος σε σχέση με τις συμβατικές μεθόδους.
